[bron: folia.nl] ‘Het is makkelijk om te zeggen dat telefoons verslavend zijn, dat onze aandacht wordt opgeslurpt. En dat het verschrikkelijk is dat we niet meer naar de wereld en de mensen om ons heen kijken. Dat is niet hoe ik er in sta. Het is niet alleen slecht. Dat schermpje is niet alleen een blikvernauwing, maar ook een -verbreding. Dat biedt blijkbaar iets aantrekkelijks.’ De alomtegenwoordigheid van de smartphone is een mooi voorbeeld van wat [filosoof en literatuurwetenschapper] Miriam Rasch de ‘postdigitale wereld’ noemt. ‘Het digitale zit nu overal om ons heen. Het is zinloos om terug te verlangen naar een tijd zonder digitale techniek. Je moet proberen er als persoon op een zinvolle manier mee om te gaan.’ Hoe, dat moet iedereen zelf bepalen. Ze wil niets dwingend voorschrijven, maar zegt: ‘Alleen maar op je scherm kijken is niet heel zinvol, maar uitsluitend van de schermen wegkijken ook niet.’ Pas nadat ze de studies literatuurwetenschap en filosofie had afgerond, stortte Rasch zich volledig op de online-wereld. Ze begon een blog en ging lezen en schrijven over technologie en netwerken. ‘Die digitale revolutie is zo ingrijpend geweest en gebeurde terwijl we er bij stonden, zonder dat er over de gevolgen werd nagedacht. Omdat ik dat meemaak en zie hoe de maatschappij verandert, wil ik daar meer van weten.’

Hoe vind je de weg in een oneindige wereld die overweldigend en tegelijkertijd prachtig is?

“Over de digitale wereld wordt meestal geschreven door de kloosterlingen van het wereldwijde web. Miriam Rasch pakt het in haar essays anders aan: zij kijkt er naar vanuit de literatuur.” – Carel Peeters