We teach life

We teach life

stegeman

[fragment] Bevrijding van de blinde vlekken die horen bij onze posities is nodig. Doet de lichamelijke contextuele theologie ertoe, in christelijke theologie? Ja. Incarnatie – God die zich verbindt met menselijke lichamen – stelt niks voor als het alleen over sommige lichamen gaat, of als in het hart van de incarnatie alleen een wit lichaam gedacht is. Incarnatie met vlees op de botten gaat over ons allemaal, onze ervaringen en in de eerste plaats over gemarginaliseerde lichamen. Volgens de geboorteverhalen werd Jezus in de marge geboren: uit een vrouw die ongehuwd zwanger was, in een spelonk.

Theologie is leuker, spannender, ongemakkelijker en relevanter als het zich van de pretentie van neutraliteit ontdoet. Theologie gaat over onze vragen, hier en nu, of het gaat nergens over.

Ik zie dat de thema’s die in zo’n contextuele theologie worden aangesneden – witheid, seksuele- en genderidentiteit – leiden tot onzekerheid. Dat bleek bijvoorbeeld toen NS besloot om mensen in de trein in het vervolg als ‘reizigers’ aan te spreken. Mensen waren verward: is dan niet iedereen man of vrouw? Ook het gesprek over racisme levert een hoop angst en woede en frustratie op. Mensen voelen het als een aanval op de Nederlandse identiteit. ‘Al dat gepraat over racisme is juist racistisch’, hoor ik regelmatig, of: ‘Praten over witte mannen, dat is pas zwart-wit’. Als je veel privileges hebt en nooit echt last had van structurele uitsluiting, klinkt een term als ‘witheid’ of ‘wit privilege’ vervreemdend. Alsof mensen een probleem creëren. Maar het probleem was er allang, het ontstaat niet pas nu het woord witheid vaker opduikt in de media. Het is nodig dat we dat erkennen. Als we problemen durven aan te pakken en erkennen, kan er iets mooiers ontstaan.

 

stegeman3

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *