“Ik leef graag in de ruimte, in de ideale oorden waar de mensen niet meer komen, in het land van de dromen waaruit je eigenlijk niet meer terugkeert.” (p.42)
Een onbekende roman van de Franse schrijver-futurist uit de vorige eeuw, Jules Verne (1828-1905), is door zijn achterkleinzoon gevonden en uitgegeven. De roman beschrijft Parijs zoals Verne zich de stad een eeuw later voorstelde en heet ‘Paris au vingtième siècle’ (Parijs in de twintigste eeuw).
De roman is in 1863 geschreven, nog voordat Verne de eerste van zijn ‘Voyages extra-ordinaires’ (Buitengewone reizen) publiceerde, getiteld ‘Cinq semaines en ballon (Vijf weken in een ballon).
Na Verne’s dood in 1905 vond zijn zoon Michel talrijke onuitgegeven manuscripten, die hun weg naar de openbaarheid hebben gevonden door onder meer publicaties in kranten. ‘Parijs in de twintigste eeuw’ is toevalligerwijs aan de aandacht van de familie ontsnapt en heeft tot 1989 in een koffer in een garage gelegen. De ontdekker van de stapel papier, achterkleinzoon Jean Verne, besteedde er echter weinig aandacht aan, in de overtuiging dat alle manuscripten van zijn overgrootvader wel reeds boven water gekomen waren en het om papieren van Michel Verne ging. Het duurde nog tot 1991 eer experts in de gelegenheid werden gesteld het manuscript als een authentieke roman van Jules Verne te identificeren.
Piero Gondolo della Riva, een Verne-specialist, beschouwt de ontdekking als interessant. De roman bevat reeds alle karakteristieken die Verne’s latere boeken zo beroemd hebben gemaakt. Bovendien is de beschrijving van Parijs in 1960 niet ver bezijden de realiteit van de twintigste eeuw. Metro’s met automatische ophanging, individuele automobielen die geruisloos voortbewegen, en elektrische verlichting tot in de monstrans toe die een priester vasthoudt.
In deze toekomstfantasie van Verne wordt de Franse hoofdstad beheerst door geld en mechanische wetenschappen, terwijl het dagelijks leven wordt overheerst door een overal aanwezige staat. Slechts in maatschappelijke randfiguren, zoals de held van het boek, Michel, leeft de klassieke cultuur en beschaving voort. Michel is in de roman naarstig op zoek naar de gedichten van een ‘onbekende dichter’, genaamd Victor Hugo.
Na Verne’s dood in 1905 vond zijn zoon Michel talrijke onuitgegeven manuscripten, die hun weg naar de openbaarheid hebben gevonden door onder meer publicaties in kranten. ‘Parijs in de twintigste eeuw’ is toevalligerwijs aan de aandacht van de familie ontsnapt en heeft tot 1989 in een koffer in een garage gelegen. De ontdekker van de stapel papier, achterkleinzoon Jean Verne, besteedde er echter weinig aandacht aan, in de overtuiging dat alle manuscripten van zijn overgrootvader wel reeds boven water gekomen waren en het om papieren van Michel Verne ging. Het duurde nog tot 1991 eer experts in de gelegenheid werden gesteld het manuscript als een authentieke roman van Jules Verne te identificeren.