[review] Lou Salomé, een vriendin van Nietzsche, vraagt Dr. Breuer om Nietzsche te genezen van diens ernstige migraine en depressiviteit. Ze noemt het ‘een kwestie van leven en dood’. Nietzsche is argwanend en niet van zins zich te laten behandelen, maar op aanraden van bevriende wetenschappers gaat hij toch naar Breuer. De beide mannen draaien als kat en muis om elkaar heen, wie is de slimste, het meest ad rem, wie overtuigt wie met wetenschappelijke theorieën?

Naarmate de gesprekken vorderen, ontdooit Nietzsche maar nog steeds houdt hij afstand; hij wil geen hulp. Dr. Breuer raakt meer en meer geïntrigeerd door de filosoof en de intellectuele uitdaging groeit. Wat is er gebeurd in het leven van Nietzsche? Waarom die rationele muur en waarover mag niet gesproken worden? Breuer verzint in een uiterste poging een list: ‘ik stel een professionele ruil voor. Ik wijd mij als arts aan uw lichaam en zal me concentreren op uw fysieke symptomen en uw medicatie. In ruil daarvoor zult u de arts zijn van mijn geest, mijn ziel’.

(..) Wat volgt is een psychologisch duel, een indrukwekkend spel met woorden, een ontdekkingsreis in elkaars ziel. Zo moet het gegaan zijn, eind 1800, tijdens de ontwikkeling van de psychoanalyse; psychologische zoektochten waar wij nu de vruchten van plukken. Heel langzaam wordt duidelijk dat niet Nietzsche de belangrijkste patiënt is. Nee, degene die elke dag onder vuur ligt en zijn ziel moet ontbloten is dr. Breuer. De Duitse filosoof neemt de leiding. Prachtige dialogen, discussies op het scherpst van de snede. Grote levensvragen worden besproken: de betekenis van de waarheid, de zin van wellust en hartstocht, de vrijheid van kiezen, angst voor het ouder worden: ‘het is niet de afdaling die me dwarszit – het is het niet meer klimmen’.

(..) Het ontleden van elkaars ziel, dwingt de mannen tot steeds meer openheid en er ontstaat een hechte vriendschap met momenten van diepe intimiteit. Nietzsche geneest niet alleen van zijn migraine en depressie, maar leert ook de betekenis van vriendschap kennen en van het delen van emoties. Haast voelbaar is zijn eenzaamheid die verandert van last, naar een zelf gekozen gesteldheid: ‘Ik zal altijd alleen blijven, maar wat een verschil, wat een heerlijk verschil, om te verkiezen wat ik doe. Amor Fati, kies je lot, heb je lot lief’.