[review] Van ‘Schitterende ruïnes’ werden er in de VS ruim tien miljoen exemplaren verkocht en belandde zowaar op nummer één van de boekenlijst van de New York Times. En ja, ‘Schitterende ruïnes’ benadert de perfectie! Het laatste hoofdstuk, dat ook ‘Schitterende ruïnes’ heet, draagt een veelzeggend motto van Milan Kundera: “Niets lijkt zo voor de hand liggend, zo tastbaar en concreet als het moment waarin we leven. En toch ontglipt het ons volkomen. Alle treurigheid van het bestaan ligt in dit gegeven besloten.” Uiteindelijk gaat de roman over het verstrijken van de tijd en de (vaak vergeefse) pogingen om die momenten te pakken te krijgen waarop het leven een beslissende wending kreeg zonder dat we dat beseften.

‘Schitterende ruïnes’ is echter ook een mijmering over wat fictie is en doet, hoe fictief onze echte levens zijn en hoe fictieve levens echte levens kunnen beïnvloeden. Vijftien jaar schreef Jess Walter aan deze roman maar het eindresultaat is er ook naar. ‘Schitterende ruïnes’ is complex zonder duister te zijn, is grappig en romantisch, filosofisch en meedogenloos, en verweeft fantastische verhalen over leven en liefdes, kansen en ontgoochelingen tot een onnavolgbaar geheel. En je wil meteen naar Cinque Terre afreizen om in Hotel Redelijk Uitzicht met de jonge Italiaan Pasquale Tursi onder het nuttigen van een fles heerlijke wijn over al deze en andere dingen lange nachtelijke gesprekken een boompje op te zetten.