[nos.nl, 7-1-20] 6 januari/BESTORMING CAPITOOL – De kapelaan van de Amerikaanse Senaat (..) sprak van een ontheiliging van het gebouw, waarbij onschuldig bloed is verspild. “Deze tragedie herinnert ons eraan dat woorden belangrijk zijn”, zei hij.

♦ Fragment uit Salman Rushdie, De familie Golden, 2017 (p.486-487 en 489-490):

“[Soms] is de wereld opgefokter, overdrevener, hyperbolischer infernaal dan zelfs een hyperboliserende infernalist ooit in zijn wildste dromen zou hebben kunnen dromen. Dus zag ik de donkere vlammen, de zwarte vlammen van het inferno aan de heilige ruimte[!] van mijn jeugd likken, de enige plek in de hele wereld waar ik me altijd veilig, altijd getroost, nooit bedreigd had gevoeld, (..), en ik leerde de definitieve les, en het leren van die les scheidt ons van de onschuld. Dat er geen veilige ruimte bestond, dat het monster altijd aan de poort staat, en dat er binnen in ons ook een stukje van het monster huisde, wij waren de monsters waar we altijd bang voor waren geweest, en ongeacht de schoonheid die ons omringde, ongeacht hoe veel geluk we hadden met het leven of geld of familie of talent of liefde, aan het eind van de weg brandde het vuur, en het zou ons allemaal verteren.

(..) Zo eindigde het verhaal van de familie Golden. Ze dachten dat ze Romeinen waren, maar dat was niet meer dan fantasie. Hun Romeinse spelen die hun Romeinse namen verwekten: niet meer dan spelen. Ze beschouwden zichzelf als een koning en zijn prinsen, maar ze waren geen Caesars. (..) Ooit waren er inderdaad Caesars in de wereld en nu zit in Amerika een nieuwe incarnatie op de troon. Maar Nero Golden was geen koning en eindigde ook niet als een gevallen Caesar. (..) Hoe noemden zijn onderwereldvriendjes hem ook weer in Bombay? De wasbaas, ja. De dhobi. Hier is de vuile was, dhobi. Maak schoon. Geen koning op een troon. Louter de wasbaas.”