Coen Simons pleidooi voor oppervlakkigheid won in 2012 de Socrates Wisselbeker. Wat ik niet wist: Simon is dé denkende verteller! En tja, pleiten voor oppervlakkigheid klinkt natuurlijk heel nihilistisch, maar dat is het niet – integendeel, het is een oneindige verkenning van de menselijke maat, met alle rijke ontdekkingen van dien. Elke andere zoektocht, ergens tussen moed en hoogmoed, is onder de gordel. ‘Niet wat hij heeft maakt de mens uniek, maar juist zijn gemis maakt hem tot mens.’

 

En toen was alles meetbaar, en toen mocht de koning alleen nog lintjes knippen, en toen mocht je helemaal nergens meer roken, en toen was iedereen in balans, en toen was alles live, en toen sprak de wet voor zich, en toen waren we gelukkig, en toen waren we alleen nog een brein, en toen hadden ook dieren rechten, en toen was iedereen gelijk. En toen groeven we ons eigen graf. Want toen wisten we alles.