Zelfs al kan ik er niet zijn Blijft er nog een deel van mij Waar je op kan leunen, als je zelf niet meer kan staan Als de houvast je verlaat En het even niet meer gaat Mag je bij mij schuilen Laat mij je schouder zijn Zelfs al kan ik er niet zijn Blijft er nog een deel van mij Waar je op kan leunen, als je zelf niet meer kan staan Als de houvast je verlaat En het even niet meer gaat Mag je bij mij schuilen Laat mij je schouder zijn Al sta je stil, de klok blijft tikken Steeds weer haalt de tijd ons in En in de tussentijd verlies ik de momenten Waar het allemaal om draaide, in het begin Zelfs al kan ik er niet zijn Blijft er nog een deel van mij Waar je op kan leunen, als je zelf niet meer kan staan Als de houvast je verlaat En het even niet meer gaat Mag je bij mij schuilen Laat mij je schouder zijn Zelfs op afstand zie ik jou Dan lijkt je wereld nu zo grauw Je brengt de kleur weer terug en, Neem je liefde met me mee Na de branding komt het zand Pak m’n uitgestoken hand Omarm de rots die op je wacht Mijn schouder geeft je kracht Zelfs al kan ik er niet zijn Blijft er nog een deel van mij Waar je op kan leunen, als je zelf niet meer kan staan Als de houvast je verlaat En het even niet meer gaat Mag je bij mij schuilen Laat mij je schouder zijn Zelfs al kan ik er niet zijn Blijft er nog een deel van mij Waar je op kan leunen, als je zelf niet meer kan staan Als de houvast je verlaat En het even niet meer gaat Mag je bij mij schuilen Laat mij je schouder zijn Zelfs al kan ik er niet zijn Blijft er nog een deel van mij Waar je op kan leunen, als je zelf niet meer kan staan Als de houvast je verlaat En het even niet meer gaat Mag je bij mij schuilen Jij mag bij mij schuilen Laat mij je schouder zijn