Rens van der Sluijs was lange tijd een belangrijk medewerker van de plasma fysicus dr. Anthony Peratt. Peratt is de ontdekker van de overeenkomst tussen prehistorische rotskunst-afbeeldingen en plasma-voorkomens in het heelal én in het laboratorium. De overeenkomsten zijn zo verbluffend, dat hij er voor 100 procent van overtuigd is dat de mens van die tijd getuige geweest is van een ongewoon heftige zonneactiviteit, gedurende een periode van enkele duizenden jaren. Dit deed de aurora’s aan de polen van de aarde enorm in omvang en hoogte toenemen, vooral die aan de Zuidpool, de aurora australis. Deze was overal op aarde zichtbaar. De hemel werd van pool tot pool groen. Overal danste het licht van de aurora’s, dag en nacht. Peratt c.s. stellen dat er in zich die tijden grote beroeringen in ons zonnestelsel voordeden. De enorm gerezen aurora’s, waarvan die aan de Zuidpool nu omschreven wordt als ‘plasmakolom’, waren er het gevolg van. Hoe deze er fysiek uitzag weten we van oude overgeleverde opgetekende mythen uit teksten van vele volkeren uit de gehele wereld.

(bron: apanarcheo.nl; bericht gereviseerd)