“Hoe onmisbaar wetenschappelijke studies ook zijn, de ECHTE dramatiek van het moderne identiteitsprobleem vinden we in de literatuur. Alleen daar komen de diepste, nauwelijks te analyseren dimensies aan de oppervlakte. Met name geldt dat voor de roman. De Boheemse auteur Milan Kundera omschrijft de roman als de grote prozavorm ‘waarin de auteur door middel van experimentele ego’s (personages) enkele grote existentiethema’s tot op de bodem onderzoekt’. De roman exploreert wat leven en dood, liefde, hartstocht, verlies, schuld, jaloezie, doen met de menselijke identiteit. Bij de grote schrijvers gebeurt dit graafwerk met een intensiteit en diepgang waarbij het wetenschappelijk werk bleekjes afsteekt.” [Uit: Theo Witvliet, Het geheim van het lege midden, Zoetermeer 2003, p.21]

Theo Witvliet was van 1987 tot 2000 hoogleraar systematische theologie aan de UvA.