[review Tom van Deel] De figuranten in het boek – ze willen graag een hoofdrol spelen en dromen van een heuse filmcarriere – zijn een soort Titaantjes van Nescio, maar dan in deze tijd, eind jaren tachtig, in joodse kringen in Amsterdam-Zuid. Ze leven als decadente bohemiens en dromen van een betere toekomst. De onweerstaanbare, hoogst originele, maar megalomane aanvoerder van het vriendenclubje is Michael Eckstein, tweeëntwintig jaar en woonachtig in een kolossaal huis aan de Bernard Zweerskade. Zijn ouders verblijven in Zwitserland en hij maakt hier hun geld op.

Ewald Krieg, de verteller van ‘Figuranten’, ontmoet hem in de hal van de Amsterdamse toneelschool. Michael noemt zich Broccoli, Mr. Broccoli voor sommigen, en hij beschouwt zichzelf als de voorzitter van de Vereniging voor Genieën en als ‘organisator van evenementen’. Hij draagt kaartjes op zak met de tekst: Mr. Broccoli heeft de eer u een drankje aan te bieden. Het liefst loopt hij over straat met een Gazetta dello Sport onder zijn arm. Ewald, die nog maar achttien is, is ogenblikkelijk van hem gecharmeerd en vanaf dat moment trekken ze samen op.

Een uit Argentinië afkomstige, jeugdige filmspeelster, Elvira Lopez, wordt de derde in het verbond. Haar diepste verlangens zijn uit dansen gaan en een man vinden met een motor met zijspan. Gedrieën beleven ze zoveel krankzinnige avonturen, dat ik er niet aan moet denken ze na te vertellen. Dat kan niet, daarvoor zijn ze niet opgeschreven, ze zijn opgeschreven om gelezen, eventueel voorgelezen te worden.

De stijl van Grunberg is zo sterk, zo afgewogen, dat niemand eromheen kan lezen: hij draagt het verhaal van begin tot eind en het wonderbaarlijkste van alles is wel dat hij geen moment verslapt, alsof het zin voor zin instandhouden ervan onderdeel van de stijl uitmaakt.

‘Literaire duizendpoot’ Arnon Grunberg kreeg vorig jaar de Gouden Ganzenveer.