[volkskrant.nl] Wieringa verkneukelt zich in ‘De heilige Rita’ in raak getroffen taferelen in uitbundig coloriet, gebracht met achteloos vertelplezier en grimmig komische toetsen. Wat wordt hier niet allemaal losgewoeld? Verwrongen vader-zoonverhoudingen én de geschiedenis van een dorp waar niemand de moderne tijd buiten kan houden. Het verdriet om een verdwenen moeder. Het seksuele ontluiken aan de hand van Emmanuelle en vervolgens levenslange frustraties. Sluimerend geweld en geestdodende eenzaamheid. En opnieuw dat stuiteren tussen culturen, het schuifelende onbegrip en een vliegtuig als symbool voor de ontsnapping naar een beter leven. Wieringa duikt diep in de geschiedenis van zijn geboortestreek en etaleert daarbij zowel een facettenoog voor het grote als het kleine. Tragiek en teleurstelling liggen voortdurend op de loer, uitmondend in ‘de lamentatie van een achterblijver’. Of in paranoia.