[bron: nporadio.nl] ‘A celebration of what a novel can do’ schreef een Engelse recensent. Viering van wat een schrijver vermag: het verleden naar boven halen, de verlangens tonen van mensen van toen. Wat ze voelden, dachten en hoopten met hun daden te bereiken, nu de goden als verklaring hebben afgedaan. Agamemnon offert zijn dochter om zijn mannen te laten zien dat de tocht naar Troje hem ernst is. Onder het valse voorwendsel dat Iphigeneia zal trouwen met de held Achilles lokt hij zijn vrouw en dochter naar de kust waar zijn schepen voor anker liggen. Om de vloek van de rouwende moeder tijdens het offeren van haar dochter niet te horen, wordt ze in een grot opgesloten. Hij offert zijn geluk en vrede op voor zijn verlangen naar heroïsche zegen, opdat zijn naam eeuwig zal voortleven. Stervelingen die goden willen zijn. Die ambitie wordt hem en zijn dynastie fataal.

Dat we met de slachtoffers van haat en verraad meeleven, begrijpen wat er in hun innerlijk omgaat, hoe hun dagelijks leven eruit zag, is te danken aan de verbeeldingskracht van Colm Tóibín.

>blog beeldhouwwerken