Nieuwe Stefánsson!
“Het is een streek zonder geschiedenis. De enige gedichten die hier aan deze kust zijn gemaakt gaan over harde kabeljauwkoppen, de zware branding en het verlangen naar verse melk. Maar nu zijn het nieuwe tijden. Bussen vol toeristen komen en gaan. Wij verkopen de duisternis, de zee, de wind, nodigen de mensen uit stijve, stinkende vissersjekkers aan te trekken, in de striemende regen eentonige maaltijden te eten en het een exotische luxe te noemen.”
(..) “Er wordt beweerd dat de Westfjorden eerder op een symfonie lijken dan op een landschap en dat het daarom zinloos is ze in woorden te beschrijven. Ik kan me daarom de moeite besparen het landschap te beschrijven dat Ásta omgeeft, hoe sommige fjorden zich ontvouwen als een schreeuw naar de diepten van de Noordelijke IJszee, sommige met een stilzwijgende wrok, andere met een vredige zucht, maar de meeste misschien met dit alles tegelijk.”
(..) “Het leven van de mens duurt niet zo lang, in wezen is het niet veel langer dan de afstand tussen dag en nacht.”