De dichter en schrijver K. Michel is bekend geworden door zijn verhalen over Tingeling & Totus. In zijn mozaïekbundel In een handpalm (met wonderschone inspiraties en fascinaties) vertelt hij ook over Tingeling.

Op een dag na een bezoek aan de dokter kwam hij op het idee om geen ‘cookies’ te maken maar een variant daarop. Was niet het schrift begonnen met het graveren van simpele gegevens op steen en leem? In een hobbyzaak kocht hij een broodje klei en ‘s avonds begon hij kleine vormpjes te kneden waarop hij een spreuk schreef. Na enkele dagen waren de vormpjes hard genoeg om ze weg te kunnen geven. Men reageerde blij verrast. De monokinis – zoals hij ze noemde – werden na verloop van tijd een begrip:

Bij eb is je eiland groter

Het is nooit te laat om het circus achterna te gaan

Onderzoek bewijst: Gapen koelt de hersens

Alle pijlen wijzen vooruit