[manuscript in spe]

[manuscript in spe]

1. Zonder woorden zal ik dit verhaal vertellen, zonder woorden die mij verraden. Ik gebruik de letters als tekens, ik lijk woorden te schrijven, maar nee, ik heb een hekel aan woorden, woorden verworden, woorden verwoorden woorden, maar niet wat ik wil vertellen. Een streep dus door alle woorden en lees dit hier tekenend, met lijnen, contouren, een stip aan de horizon. Ik laat dit hier leeg, weg. Kome wat komt. En kijk.

/Haha, de woorden laten zich niet schrappen.

/Zie je die stip aan de horizon? Het bekende puntje op de i van ‘horizon’?

/De stip is een…. (stip stip stip stip). Je wilt lezen wat komt, maar staan doet het niet. Het zou er kunnen staan, maar nee. Wat komt is dit.

/De horizon.

/Je kijkt door dit raam. Dit venster. En wat je ziet is niet het raam, laat staan een venster. Wat je ziet is de wereld. En de horizon.

/Je kijkt zo ver je kijken kunt. En zie.

/De wereld ligt aan je voeten.

/Er zijn geen woorden voor. Voor dit.

/Je zou misschien toch willen dat je woorden leest. Maar nee. Tekens. Van dit. Tekens be-tekenen nooit zichzelf. Vergeet dus dit alles. Kijk.

/Naar wat komt.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *