Wees hier aanwezig, woord ons gegevenDat ik U horen mag met hart en ziel.Wek uw kracht en kom ons bevrijden.Woord ons gegeven, God in ons midden,toekomst van vrede, wees hier aanwezig.Uw wil geschiede, uw koninkrijk kome.Zie ons, gedoog ons, laat ons niet vallen.Wek uw kracht en kom ons bevrijden.Dat wij niet leven, gevangen in leegte.Dat wij niet vallen, terug in het stof.Zend uw geest, dat wij worden herschapen.Wek uw kracht en kom ons bevrijden.Dat wij U horen, dat wij U leven,mensen voor mensen, alles voor allen.Dat wij volbrengen uw woord, onze vrede.Wek uw kracht en kom ons bevrijden.Wees hier aanwezig, woord ons gegevenDat ik U horen mag met hart en ziel.Wek uw kracht en kom ons bevrijden. Ze waren er allemaalniet genodigdmaar opgehaaldook hij was ermet zijn droefgeestige blikslordig en ongeschorenze waren er allemaalvan onder de brugen uit donkere steegjesook zij was erdie verslaafde kinderenhad gebaard.ze waren er allemaalvan straten en pleinenuit kerken en kroegenook hij was erin zijn vreemde outfitmet onverstaanbare taalniemand wist waarhij vandaan kwammaar ze waren er allemaalde eenzamenen de zwerversde tafel was gedektrijkelijk voorziengeselecteerde gerechtenuitgezochte wijnenvoldoende voor iedereenvoor Jan en Allemanen de engelen keken toeMichaël zette inRafaël volgde schuchtertoen zongen alle engelenuit volle engelenborst“Ere zij God in den hoge”De engel aarzeldeeen korte stond,ontroering slootzijn gezegende monden in zijn lichtstond hij verblind:hij zocht een vrouwen vond een kind,dat naar hem opkeek,argeloos reinen te verbaasdom moeder te zijn.Hij sprak de boodschapmet fluisterende mondtoen hij van vreugdede woorden vond.Die naar menselijke gewoontemet een eigen naam genoemd werdtoen hij in een ver verledenwerd geboren, ver van hierdie genoemd werd: Je-sjoea, Jezuszoon van Jozef, zoon van David,zoon van Jesse, zoon van Juda,zoon van Jacob, zoon van Abram,zoon van Adam, zoon van mensendie ook zoon van God genoemd wordt,Heiland, visioen van vredelicht der wereld, weg ten levenlevend brood en ware wijnstokdie, geliefd en onbegrepen,werd bewaard in taal en tekenals een eeuwenoud geheimals een wachtwoord doorgegevenals een vreemd vertrouwd verhaaldie een naam in mijn geheugendie de stem van mijn gewetendie mijn waarheid is geworden:hem gedenk ik hier en noem ik,als een dode die niet dood isals een levende geliefdedie gekozen heeft te levenvoor de armste van de armenhelpman, reisgenoot en broedervan de allerminste mensendie, ten dage dat hij rondgingdoor de dorpen van zijn landstreek,mensen aantrok en bezielde,hen verzoende met elkaardie niet steil en ongenaakbaarniet hooghartig, als een heerser,maar in knechtgestalte leefdedie zijn leven voor zijn vriendenprijs gaf, door een vriend verraden,die, getergd tot op het kruisvoor zijn vijand heeft gebeden,die, van God en mens verlatenis gestorven als een slaafdie gestrooid is in de akkerals het kleinste van de zaden,die daar wacht een lange winterin de stilte van de dood,die als graan geoogst zal wordendie als brood gedeeld wil wordenom in mensen mens te wordendie, verborgen in zijn God,onze vrede is geworden,onze ziel tot rust gekomen,die ons groet vanuit zijn vertedie ons aankijkt van dichtbijals een kind, een vriend, een anderhem gedenk ik hier, hem noem iken beveel hem bij je aanals een levende geliefdeals een mens die naast je is.De aarde maakt zich langzaamaandachtig klaar voor uw aankomst,schikt de velden, het licht van de maanen nevel waar straks de engel stortnaar de herders. Ik denk: in de weide aande overkant. Vanmiddag al stondhet paard er doodstil gebogen naarde grote donkere ogen van de grond.Steeds weerlozer gaan die nu open –dieper de oorsprong die Gij ontsluitwaar Gij in het uwe Uzelf wordt,bijna een ik, haast uit Uzelf geboren,een woord, maar nog niet in ons uit-gesproken, nog een grens van adem tekort.Heer,wij zijn niet als de koningen,wij zijn niet van ver gekomen met goud, wierook en myrrheom U te eren.Maar zie ons aan in de gestalte, die wij hebbende gestalte van uw zoon,laat ons bij U toe zoals wij zijn,rijk en toch delend in uw armoede,arm en toch sommigen rijk makend.Zie ons aan in Hem van wie wij de geboorte gedenken,zie ons verlangen aan.Heer,wij zijn niet gekomen als de herders,wij hebben niet alles in de steek gelaten voor U,vergeef ons, dat wij altijd blijven rondzwervenin de buurt van uw huis,aan de rand van uw domein,en dat wij zo zelden aanbiddenmet hart en handen, zoals U toekomt.Heer, wij zijn niet verschenen als de engelen,wij hebben midden in de wereld uw licht niet ontstoken,wij hebben de gevangenisdeuren niet ontsloten,in Athene en Leningrad, in Warschau en Rio de Janeiro,en ook deze stad is door ons niet gevleugeld geworden.Maar zie ons aan in de gestalte van uw zoon,die het donker verscheurd heeft door zijn geboorte,die de duisternis verscheurd heeft door zijn dood.Heer,U die de geopende deur wilt zijnwaardoor wij het leven kunnen binnengaan, wie wij ook zijn,U die het licht bent in een donkere tijd,U die de hand bent die heelt wat wij scheurden,wij aanbidden U in uw geboorte,leer ons U te volgen in uw dood.Meester, die geen aanzien hebt dan vrede,wij bidden: Heer ontferm U.Amen.Op een slachtveld klonk een stem,was van ver te horen,zong dat er in Bethlehemeen kindje was geboren.In die nacht zo stil en grootzwegen de kanonnen;die zijn bij het morgenroodtoch opnieuw begonnen.Kerstmis lijkt ons keer op keervrede te beloven,maar de kanonnen dreunen weer,als de lichtjes doven.Donkere Zuid-Afrikaan,honger moet je lijden,mag niet naar je vader gaan,bent van hem gescheiden.Wie dit hebben uitgedacht,komen allen samen,zingen plechtig Stille Nachtzonder zich te schamen.Kerstmis lijkt ons keer op keervrede te beloven,maar de kanonnen dreunen weer,als de lichtjes doven.Turk en Griek en Marokkaan,mogen die hier blijven?Mogen die hier ook bestaanof zal men ze verdrijven?Kerstmis doet ons telkens weerbeterschap beloven,laat dan deze ene keerhet lichtje niet weer doven.