[bron: hebban.nl] Met ‘Het labyrint der geesten’ beloont Carlos Ruiz Zafón zijn fans na een lange periode van wachten. In het slotstuk brengt de Spaanse auteur alle verhaallijnen bij elkaar om vervolgens te eindigen met een wijze les. Hebban sprak met de bestsellerauteur over zijn vierluik en gestolen levens.

Voor Carlos Ruiz Zafón bestond de laatste vijftien jaar van zijn carrière uit het dwalen in een magisch universum. Een wereld die door hem zelf werd gecreëerd tegen de achtergrond van zijn geboorteplaats Barcelona. In vier boeken nam de Spaanse bestsellerauteur de lezer mee op een trip die bestond uit contrasten. Liefde in een onheilspellende maatschappij, waar gevaar soms uit onverwachte hoek kan opduiken in de vorm van een duister figuur of een dreiging.

Met ongeveer 35 miljoen verkochte exemplaren op zijn naam, is het geen reden voor de ingetogen Spanjaard om naast zijn schoenen te gaan lopen. ‘Integendeel, als ik eraan denk dat de wereld bestaat uit zeven miljard personen. Ik plaats de dingen altijd in een perspectief, maar ik prijs mij gelukkig als ik zie wat er allemaal gebeurd is na het publiceren van deze boeken. Als schrijver moet je geloven in de dingen die je creëert en waarde hechten aan wat je voortbrengt. Je draagt bij aan de wereld van de literatuur en daarom is het nooit verstandig om iets te gaan doen met het idee dat het je een groter publiek zal opleveren.’

Voor de Spaanse auteur bestaat het schrijfproces uit visualiseren, het tot leven wekken van iets dat in zijn hoofd verstopt zit. ‘Ik denk in beelden,’ verklaart hij, ‘en daardoor kom ik visuele metaforen tegen tijdens het proces voor ik ga schrijven. Het is voor mij van belang om te bepalen wat deze beelden voor mij betekenen.’

Meer