IJlander valt af
De titel ‘Vergeef ons onze zwakheid’ is geweldig, maar het boek is minder geweldig. Het heeft een sterk begin, maar halverwege zakt het verhaal in en het slot is niet overtuigend. IJlander schrijft te los, te simpel, hier en daar quasi diepzinnig. Hij blijft de hoop wekken het verhaal te redden, maar het zakt weg in platitudes. Jammer. Ik dacht IJlanders roman over ‘een binnenzitter die was losgebroken’ op mijn lijstje favorieten te kunnen plaatsen -, maar nee, hij valt af. ♦ Maar neem nu de essaybundel van Guus Middag ‘Het mooiste gedicht ter wereld’, dat boek is je ware! Elk hoofdstuk overtreft het vorige en het eerste overtreft zichzelf. Middag heeft zijn eerder gepubliceerde essays herschreven voor deze bundel. Zo moet er geschreven worden ja: na het mooiste komt het mooiste, en na dat mooiste het mooiste – and so on. Neem met minder dan het mooiste geen genoegen.
En daarna is er Godenslaap van Mortier:
