‘Zie: liefde’ is even omvangrijk als ‘Een vrouw op de vlucht’, telt ook wel 556 pagina’s en bestaat uit vier delen.

Grossman in een interview: ‘Zie: liefde’ was een boek waarvan ik sommige delen veertienmaal heb geschreven, als ik het me goed herinner. Ik schrijf en herschrijf, ik ben in dat opzicht volkomen krankzinnig. Als ik schrijf, werk ik zestien tot zeventien uur per dag. Ik verlaat mijn huis niet, ik doe niets anders. Buiten het schrijven neem ik niets waar. Ik ruïneer mijn handen en mijn ogen. Maar op die manier kan ik alles herbeleven. Ik corrigeer ook nooit direct op het beeldscherm, want dan kom ik niet meer in het eigenlijke scheppingsproces. Telkens als ik een tekst bewerk en opnieuw schrijf, is het voor mij als de blik door een caleidoscoop. Ik zie nieuwe dingen. Er zijn niet veel zaken in het leven die je consequent uitvoert. We doen steeds concessies, in het zakenleven, in de liefde, in het huwelijk, overal. Voor mij is echter het schrijven het enige terrein waar ik niet bereid ben tot enige concessie. (..) In al mijn boeken, in het bijzonder in ‘Zie: liefde’, heb ik geprobeerd aan te tonen waartoe gewone mensen in staat zijn.