Dit jaar staat het thema ‘Ik stuntel, dus ik ben’ centraal. Tim Fransen neemt hierin het voortouw als schrijver van het essay van de Maand van de Filosofie met zijn essay  Het leven als tragikomedie.

[bron: maandvandefilosofie.nl] Het menselijk dier wordt bepaald door een aantal tragische beperkingen. Hij is sterfelijk, kwetsbaar, gemankeerd; hij leeft in een wereld waarin verschillende waarden met elkaar botsen; en hij heeft het eigenaardige vermogen om vragen te stellen waar hij geen antwoord op krijgt.

In Het leven als tragikomedie betoogt Tim Fransen dat het komische niet een tegenpool is van het tragische, maar dat humor juist een alternatief perspectief biedt op ons onvermijdelijke falen. Een perspectief dat ons in staat stelt om het tragische onder ogen te komen, in plaats van een uitvlucht te zoeken in de vaak destructieve ontkenning ervan. En bovendien een perspectief dat een voedingsbodem kan vormen voor een gevoel van solidariteit met onze medestuntelaars.

TIM FRANSEN (1988) is cabaretier en filosoof. Hij rondde de studies filosofie en psychologie cum laude af aan de UvA. Sinds 2011 is hij lid van het collectief Comedytrain. Met zijn eerste filosofische cabaretvoorstelling Het failliet van de moderne tijd won hij de Neerlands Hoop, de prijs voor het grootste cabarettalent. Voor zijn tweede solovoorstelling Het kromme hout der mensheid ontving hij de Poelifinario. Dit najaar debuteerde Tim Fransen als schrijver met zijn filosofische boek Brieven aan Koos.

Over Brieven aan Koos:

‘Fransen schrijft fantastische, kraakheldere teksten waar geen woord te veel in staat.’ – Het Parool  

‘Ontroerend en onweerstaanbaar grappig.’ – Theo Maassen