Ik behandel de onderwerpen bewust niet intensief, niet grondig, niet systematisch. Over alle thema’s die ik aanstip, valt steeds zoveel meer te zeggen, zodat mijn theologieën niet meer dan een terzijde zijn, een nota bene, een en-zo-kun-je-er-ook-nog-naar-kijken. (..) Ik wil het alledaagse leven – dat, als je er even bij stilstaat, vaak verbluffend buitenissig en betoverend is – begrijpelijk maken, en in mijn voorzichtige pogingen daartoe ontkom ik er niet aan redenaties te gebruiken die je ‘theologisch’ kunt noemen. Er licht in mijn beleving namelijk steeds een religieuze dimensie op in deze thema’s, een dimensie die met alles te maken heeft en zich tot niets laat reduceren, een dimensie waarin wij de sporen van God zelf kunnen en mogen herkennen.