blog no. 400!

[H.J.A. Hofland, 17 april 1992, NRC] Deze week was ik toevallig bij de uitreiking van de GeertJan Lubberhuizen-prijs. De winnaar, de heer Philip Markus (pseudoniem) moest van deze rompslomp der ijdelen niets hebben. Voor wie niet tot zijn naaste familieleden of vrienden hoorde was het tot op het laatste ogenblik onzeker of hij er wel was. Hij was er, nam bliksemsnel de prijs in ontvangst en zocht een goed heenkomen, ongeveer zoals je dat op de televisie Kroatische burgers bij een beschieting ziet doen. In zijn haast had hij alleen de oorkonde en niet de belangrijke envelop meegenomen. (Ik hoorde trouwens dat hij later nog is teruggekomen.) De publieke antipubliciteit als het toppunt van publiciteit, dacht ik. Slim! En nieuw! Maar mensen die de heer Markus goed kennen, verzekerden me dat hij er werkelijk geen zin in had en ook ‘nooit een interview zal geven’. (..) [Wie] weet is hier de laatste authentieke Onbekende Nederlander bekroond.

 

Lees hier  een boekrecensie van Het verlossende woord (1995) door Mulisch-essayist Arnold Heumakers in de Volkskrant