Nors vertelt. Het klinkt als een sprookje. Hoe ze aan een tafeltje thuis haar eerste verhalen schreef, beïnvloed door haar landgenoot, de sprookjesschrijver Hans Christian Andersen. Hij is volgens Nors de beste korteverhalenschrijver aller tijden, omdat iedereen, over de hele wereld, zijn verhalen kent. “Hij zit in mijn bloed.”

Die eerste verhalen vormden de bundel Karateslag (met het schitterende De zomer van de begraafplaatsen), dat in Denemarken werd geprezen. Daarna werd het weer stil, tot de verhalen in het Engels werden vertaald en de vertaalster ze aan Amerikaanse tijdschriften probeerde te slijten…

In het Mekka van het korte verhaal

“Waarom ook niet?! Gewoon proberen, for the fun of it! We stuurden ze één voor één in. En ze namen ze! The Boston Review als eerste, en toen verschenen ze in nog een aantal literaire tijdschriften. Harper’s Magazine…”

Karateslag werd gekocht door de Amerikaanse uitgeverij Graywolf Press. “Een van de uitgevers stuurde, zonder dat ik het wist, een paar verhalen naar The New Yorker.”

Toe maar. The New Yorker, het mekka van het korte verhaal. Als je verhaal in The New Yorker heeft gestaan, kun je rustig sterven.

“Had ik zelf nooit gedaan, hoor. Je stuurt geen verhalen naar The New Yorker. Die hoogmoed. Geen kans voor een Deense schrijver, toch?”

Een bal voor open doel.

“Ze kochten er één. Dat opende alle deuren…”

Dorthe Nors, uit Herning, midden-Jutland. Springlevend zit ze midden in Amsterdam aan een keukentafel en worstelt met het deksel van een koffiekan.