[Willem Kuipers, volkskrant.nl] Je hebt bij dit boek steeds het gevoel dat Eamon Redmond op iets rampzaligs afstevent – alsof hij zoiets verdient – maar toch blijft alles in deze roman binnen zekere perken gewoon, alledaags, herkenbaar. Tóibín gaat zich niet aan dramatische effecten te buiten. Bijna saai rapporteert hij over de gebeurtenissen in Redmonds leven, maar hij doet dat zo intens, zo goed, dat je geneigd bent het begrip realisme in de literatuur weer eens als veel te grof, te algemeen en eigenlijk als nietszeggend te beschouwen. Dit boek is niet zo ‘realistisch’ als het zich voordoet. Tóibín maakt zich niet schuldig aan enigerlei vorm van ‘copieerlust des dagelijkschen levens’, maar zoekt bij zijn pogingen om het leven van Redmond betekenis te geven trefzeker de illustraties. En dat werkt. Het werkt zó goed, dat je binnen de omlijsting van deze strikt-Ierse omstandigheden geleidelijk aan steeds helderder de donkere spiegel ziet opdoemen, waarvoor deze ene mens staat.

[reviews:]

“[A] stunning Irish novel, which seems to derive its clear and affecting style in part from the staunch personality of its protagonist…and in part from the chilly beauty of the south-east coast of Ireland.”—The New Yorker

“The more one thinks about this clear-headed yet intense book, the stronger the impression it leaves.”—Los Angeles Times Book Review

“The Heather Blazing makes a breathtaking leap into the realm of Joyce’s Dubliners.”—Mirabella

“There are…a handful of writers who manage to combine our time’s awareness of the boot tracks families leave on their members’ psyches with a direct and uncomplicated experience of those wounded lives. They are masters, and there are precious few of them…To nominate someone for that august company, Colm Tóibín seems an unavoidable candidate.”—Geoffrey Stokes, The Boston Globe

“This lovely, understated novel proceeds with stately grace.”—Alice McDermott, The Washington Post Book World

“Beautifully written…Tóibín weaves past and present together in a way designed to extract maximum resonance…One of the book’s surprises is its subtle humor, its awareness of small ironies.”—Voice Literary Supplement

“The novel is narrated dispassionately and with deceptive simplicity, moving between the public figure of the judge in his study and the terrible deaths of childhood…It is impossible to read Tóibín without being moved, touched and finally changed.”—Linda Grant, Independent on Sunday

“The quiet but relentless force of Tóibín’s prose, its honed honesty and extraordinary shading of color and mood, animates his stories…There are breathtaking moments, episodes of glassing clarity and trueness to the deepest chords of emotional and spiritual life.”—Vince Passaro, New York Newsday