[persbericht] Van oudsher werden donder en bliksem gezien als Gods strafwerktuigen. De uitvinding van de bliksemafleider door Benjamin Franklin in 1752 bracht hierin echter verandering. Welke gevolgen hadden de uitvinding en invoering van de bliksemafleider voor de manier waarop men aankeek tegen het onweer, zowel in wetenschappelijk, religieus als artistiek opzicht?

In Onweer wordt duidelijk gemaakt hoe godsbeeld en natuurbeeld veranderden. De religie van verlichte mensen werd niet zozeer door angst als wel door vreugde bepaald. En ook de natuur werd minder dan voorheen als een bedreiging ervaren. Veeleer mocht zij een vriendin heten. Maar als je niet meer bang hoefde te zijn voor het onweer, kon je er onbekommerd mee gaan spelen. Dat deden dichters, schilders en musici dan ook naar hartenlust. Nimmer heeft in de westerse cultuur zo’n uitgebreide esthetisering van het onweer plaatsgevonden als op het einde van de achttiende en aan het begin van de negentiende eeuw: de Verlichting maakte plaats voor de Romantiek.

‘Buisman schreef een fascinerende en prachtig uitgegeven cultuurgeschiedenis van het onweer.’
– Trouw