We kunnen bij Kierkegaard de voorafschaduwing van een toekomstige poëtica waarnemen. Kierkegaards Of-of (gedeeltelijk metafysica, gedeeltelijk memoires, voor een deel ook droombeelden van de staat van totale energie van taal) is een voorstadium van onze toekomst. We kunnen het niet adequaat beschrijven met ons huidig vocabularium van genres. Het maakt deel uit van een buitengewoon belangrijke, maar moeilijk aanwijsbare evolutie van een statische, discontinue interpretatie van de werkelijkheid tot een levende waarneming van het organische proces, van de verandering en pluraliteit binnen de vormen. In (bijvoorbeeld) William Burroughs kinderlijke idee van een losbladig boek – dat steeds in een willekeurige volgorde kan worden gelegd, naar de wil van de lezer – schuilt een Kierkegaardiaans inzicht in de onvoorzienbare mogelijkheden van de literaire vorm. De ‘happenings’ van Kierkegaard, het ‘Gesamtdrama’ van Kraus en de fuga’s van Broch zijn meer dan boeken, het zijn nieuwe ordeningen van inzicht, andere regels in het oude, verwarde spel dat taal met de wereld speelt. — Uit: Language and Silence, vert. Johan Polak, p.171-172