Kreeg vanmiddag het Boekenweekgeschenk in mijn favoriete boekwinkel aan de Leusderweg en tot mijn stomme verbazing was daar Herman Koch himself aanwezig om te signeren! Hoe enorm slaat dan verwarring toe, want ik kreeg natuurlijk niet eerst het boekje en toen zag ik dat hij daar was – het ging anders: ik zag dat hij daar was (maar ik wist het niet) (ik wist het niet voordat ik daar binnenkwam) (ik wist het niet vooraf dus) en hem ziende zittende (hem, niet hij, want ik zag en hij zat), kocht ik Birk van Robben voor 12,50, spoedde mij naar de toonbank, betaalde, ontving (nog steeds ik) het geschenk en voegde mij bij de drommende menigte. En toen kreeg ik dat hij signeerde, toen signeerde hij, toen vroeg ik eerst beleefd, nee ik zei: niet vermoeiend zo in the picture? (rare vraag) Hij glimlachte, zei: hoort erbij, en zette de handtekening, en hij glimlachte nog een keer, maar niet voor mij, voor de volgende ongeduldige… Maar ik heb DIT unieke Koch-boek 2017!

[recensie door Guus Bauer] Jaap Robben (1984) is nu eens een jonge schrijver die voor zijn romandebuut Birk niet gekozen heeft voor een ‘indringend tijdsbeeld’ inclusief alle moderne toeters en bellen, een soort social media literatureluur, maar voor het kleine verhaal verteld op een sobere, indringende manier. Verfrissend, ja, groots, mag je wel zeggen. Hij is dan ook geen nieuweling in het vak. Met een jeugdboek stond hij al eens op de shortlist van de Gouden Uil, de Vlaamse literatuurprijs die de naam heeft tegendraads te zijn. Robben is theatermaker en (stads)dichter. Af en toe komt in Birk een poëtisch beeld naar voren. Goed gedoseerd, passend bij de originele belevingswereld van de verteller, Mikael Hammerman, een fantasievolle en gevoelige jongen van negen die met zijn ouders Birk en Dora op een afgelegen eiland woont dat ergens tussen Schotland en Noorwegen ligt. Je zou daarbij aan Out Skerries ten oosten van de Shetland Eilanden kunnen denken of een van de Faeröer met als hoofdstad Tórshavn. Maar waar de plaats van handeling precies ligt en of dit eiland al dan niet bestaat, doet volstrekt niet ter zake. Een eiland is de ideale plek voor een schrijver om de omstandigheden maximaal te controleren en zo het gedrag een-op-een van mensen te kunnen bestuderen. Het eiland staat symbool voor het nieuwe begin, de mogelijkheid tot het vormen van een paradijs, een kans die de mens bijna zonder uitzondering altijd weer weet te verprutsen.