[blog 733!] Met zijn zeer korte verhalen wandelt Warner van Wely het Nederlands literair toneel op als een overdonderende verrassing. Zijn teksten werken in onderling contrast: hyperrealisme versus surrealisme, droom versus kritiek.

Gemakkelijk samen te vatten is wat hij doet niet. Een resumé van iets wat soms niet langer is dan 100 woorden? De verhalen van Van Wely hebben de opmerkelijke neiging na lezing uit te dijen en het brein nog lang bezig te houden.

Proza met een hoog soortelijk gewicht en toch niet zwaar op de hand of ingewikkeld. Een boek waarin de lezer kan rondwandelen als in een tuin. Voor een kort moment, langs twee of drie beelden, gedachten, of tijdens een (bos)wandeling.

Van Wely biedt verhalen voor de lezer die de behoefte heeft op een tekst te kauwen zonder tijd voor een dik boek. Hij is een schrijver die zelf al de moeite heeft genomen om wat niet per se van belang is weg te laten. Wat overblijft is een ‘Zeer Kort Verhaal met een Zeer Lange Nasleep’.

Meer sfeer, meer achtergrondinformatie en meer emotie sluipen langzaam maar zeker zijn ultra-korte en titelloze verhalen in. Zo laat Van Wely de wonderlijke speling van het lot als thema in zijn bundel terugkomen.