[bron: Trouw 16|9] In het bos wordt regelmatig een angstaanjagend oergeluid vernomen, maar niemand weet waar het vandaan komt; is het de aarde die knarst, is het maatschappelijk gedreun, de aankondiging van de apocalyps, verbeelden ze het zich? De Moor hoedt zich er tot het einde van haar boek voor uitsluitsel te geven. Dit is een boek vol onopgeloste magische gebeurtenissen, geheimenissen.

De Moor, slaviste, weet heel goed de sfeer van oude Russische verhalen en sprookjes op te roepen, die ze als het ware inzet tegen onze wereld van technologie en efficiency: “Het griezelige in de wereld was nooit raadselachtig. Duizenden jaren leefde de mens in een wereld van mysteriën, die je onopgehelderd naast je neer kon leggen. Soms namen ze de vorm aan van een wonder. Leve de raadselachtigheid!” Deze zin, ergens uit het midden van ‘Foon’, zou heel goed als motto voor dit boek kunnen dienen.