[volkskrant.nl] Na Wieringa’s met de Libris Literatuurprijs 2013 bekroonde roman Dit zijn de namen is De dood van Murat Idrissi opnieuw een geëngageerde vertelling over migratie, en opnieuw met niet te missen bijbelse toespelingen, als om te benadrukken dat migratie, ontheemdheid en ballingschap reiken tot in de wortels van onze geschiedenis. De dood van Murat Idrissi is geserreerder en geconcentreerder dan die eerdere roman, en daardoor overtuigender.

(..) Tektonische krachten slaan een bres in de tot dan aaneengesloten aardkorst tussen Europa en Afrika, een corridor die eonen later de Straat van Gibraltar zal heten. ‘Er is niemand om het wonder te aanschouwen’, schrijft Wieringa. ‘Schuimend en kolkend breekt het water door de opening en stort zich in de zoutwoestijn beneden.’ Een scheppingsverhaal dus, en de oudtestamentische referenties herhalen zich in de titel van de ouverture, ‘Zo begint het’ (ofwel Genesis), en in het motto voorin: Hooglied 1:15-17. Het blijft niet bij de Bijbel, want in de krappe zeven pagina’s die volgen lezen we ook nog eens over de Romeinse zonnegod Sol Invictus, de oude Hebreeuwse en Turkse namen van de tussenlandse zee, de 8ste-eeuwse Moorse veroveraar die zijn naam schonk aan Gibraltar (een verhaspeling van ‘Jabal Tariq’), en nog veel meer, waaronder een stilzwijgend citaat over een verdronken Feniciër uit T.S. Eliots grote gedicht The Waste Land, en het veelbetekenende visioen van een neanderthalervrouw die vanaf de Rots van Gibraltar naar de overzijde staart: ‘Het leven daar raakt niet aan het hare. Te ver weg.’