[hebban.nl] De 25ste uitreiking van de Libris Literatuur Prijs, op 7 mei, vraagt om een bijzonder tijdsdocument. Daarom werden 28 auteurs door de Stichting Literatuur Prijs gevraagd om een stuk te schrijven over de toekomst van de Nederlandstalige roman. Dat leverde een rijke verzameling van teksten op: polemische bijdragen, filosofische beschouwingen, historische analyses en humoristische diagnoses van de actuele stand van zaken. In Geen verlangen zonder tekort wordt niet alleen vanuit Nederland en Vlaanderen naar verleden, heden en de toekomst van ‘onze roman’ gekeken, maar ook via Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk.
In de bundel vind je bijdragen van: Karin Amatmoekrim, René Appel, Maria Barnas, Hanna Bervoets, Hans Bouman, Luc Devoldere, Margot Dijkgraaf, Elsbeth Etty, Louise O. Fresco, Ronald Giphart, Arnon Grunberg, Marjolijn van Heemstra, Bas Heijne, Sytske van Koeveringe, Lisa Kuitert, Christine Otten, Lidewijde Paris, Arjan Peters, Ilja Leonard Pfeijffer, Nina Polak, Marja Pruis, Roos van Rijswijk, Jerker Spits, Margot Vanderstraeten, Arjen van Veelen, Thomas de Veen, Niña Weijers en Tommy Wieringa.
[klik voor vergroting][bron: bol.com] Een onverbiddelijke droogte heeft Californië veranderd in een surrealistisch landschap. De waterreservoirs zijn opgedroogd en de inwoners worden geëvacueerd naar interneringskampen. Luz en Ray duiken onder in een verlaten huis, waar een prille liefde tussen hen opbloeit. Ze nemen een mysterieus kind onder hun hoede, en vertrekken via een gevaarlijke route richting het oosten, op zoek naar een betere toekomst. (..) Nadat ze stranden met hun auto gaat Ray op zoek naar hulp en verdwijnt in de zandduinen. Op de rand van de uitdrogingsdood worden Liz en Ig dagen later gered en meegenomen naar een soort commune, geleid door een charismatische ‘helderziende’ die water zou kunnen vinden.
[review] Overtuigende, mooi geschreven schets van een dystopische toekomst, die ingaat op het beeld dat we van onszelf en anderen hebben, op hoop voor toekomst en op de machtsverhoudingen en onverschilligheid binnen relaties. Dit is het tweede boek van de Amerikaanse schrijfster (1984) die debuteerde met de veelgeprezen en meermaals bekroonde verhalenbundel ‘Battleborn’. Ze wordt beschouwd als een van de grootste literaire talenten van Amerika, waar ook dit romandebuut zeer goed is ontvangen.
We kunnen bij Kierkegaard de voorafschaduwing van een toekomstige poëtica waarnemen. Kierkegaards Of-of (gedeeltelijk metafysica, gedeeltelijk memoires, voor een deel ook droombeelden van de staat van totale energie van taal) is een voorstadium van onze toekomst. We kunnen het niet adequaat beschrijven met ons huidig vocabularium van genres. Het maakt deel uit van een buitengewoon belangrijke, maar moeilijk aanwijsbare evolutie van een statische, discontinue interpretatie van de werkelijkheid tot een levende waarneming van het organische proces, van de verandering en pluraliteit binnen de vormen. In (bijvoorbeeld) William Burroughs kinderlijke idee van een losbladig boek – dat steeds in een willekeurige volgorde kan worden gelegd, naar de wil van de lezer – schuilt een Kierkegaardiaans inzicht in de onvoorzienbare mogelijkheden van de literaire vorm. De ‘happenings’ van Kierkegaard, het ‘Gesamtdrama’ van Kraus en de fuga’s van Broch zijn meer dan boeken, het zijn nieuwe ordeningen van inzicht, andere regels in het oude, verwarde spel dat taal met de wereld speelt. — Uit: Language and Silence, vert. Johan Polak, p.171-172
In 2014 verscheen My Unwritten Books, waarin ‘A Theology of Emptiness’
We kunnen bij Kierkegaard de voorafschaduwing van een toekomstige poëtica waarnemen. Kierkegaards Of-of (gedeeltelijk metafysica, gedeeltelijk memoires, voor een deel ook droombeelden van de staat van totale energie van taal) is een voorstadium van onze toekomst. We kunnen het niet adequaat beschrijven met ons huidig vocabularium van genres. Het maakt deel uit van een buitengewoon belangrijke, maar moeilijk aanwijsbare evolutie van een statische, discontinue interpretatie van de werkelijkheid tot een levende waarneming van het organische proces, van de verandering en pluraliteit binnen de vormen. In (bijvoorbeeld) William Burroughs kinderlijke idee van een losbladig boek – dat steeds in een willekeurige volgorde kan worden gelegd, naar de wil van de lezer – schuilt een Kierkegaardiaans inzicht in de onvoorzienbare mogelijkheden van de literaire vorm.
De ‘happenings’ van Kierkegaard, het ‘Gesamtdrama’ van Kraus en de fuga’s van Broch zijn meer dan boeken, het zijn nieuwe ordeningen van inzicht, andere regels in het oude, verwarde spel dat taal met de wereld speelt. — Uit: Language and Silence, vert. Johan Polak, p.171-172
