The Geoscope

Weten wat je wilt. Tja, probeer daar maar eens achter te komen. Jij bent jij en ik ben ik en hij is hij en zij is zij, en jij bent morgen niet precies dezelfde, en ik ook niet, en hij of zij of wie waar ook ter wereld, ook niet. Je bent bijvoorbeeld dertiger/veertiger en je weet wat je wilt, denk je. Maar je ontmoet iemand op je werk met verhalen over een nieuw huis in een te gekke wijk, en je denkt: dat wil ik ook. Je wordt gebeld door een vriend die nu eindelijk zijn vakantiedagen opmaakt en hee die geen zin had in reizen en dus lekker thuis bleef en genieten dat het is! En je denkt: dat wil ik ook. (Waar kan het ooit beter zijn dan gewoon bij je eigen knusse zelf met alle spullen om je heen die je toch niet zomaar verzameld hebt.)

Ieder mens is zichzelf tot raadsel – zou zo’n prachtige onelinerige dichtregel kunnen zijn van een bekende Nederlandse dichter, geciteerd op een Rotterdamse vuilniswagen. Zó herkenbaar. Om te weten wat je wilt moet je jezelf een beetje kennen, moet je ook enigszins kunnen overzien wat je mogelijkheden zijn én zul je eerlijk moeten toegeven dat alle beslissingen die je neemt nooit helemaal weloverwogen rationeel zijn. Emoties spelen ook een rol. Vaak een grote rol. Je hoeft geen psycholoog te zijn om te begrijpen dat ieder mens op eigen manier, rationeel en irrationeel, in staat is ‘goede’ keuzes te maken. Dus als je (nog) niet precies weet wat je wilt, let niet teveel op anderen. Zij weten het vaak ook niet.

En en, jij weet heus wel wat je wilt. Denk ik zo. Misschien voor één dag. Maar dan toch.

 

Vakantie is soms hard nodig maar met alle fietsendragers, dakkoffers en campers ook pure luxe. Vakantiegangers willen er liever niet aan denken maar hee er zijn in onze wereld ook vluchtelingen, bootvluchtelingen bijvoorbeeld.

Onlangs las ik dat een schip van een Nederlandse rederij dat vaart voor een olieplatform in het zuiden van de Middellandse Zee, een noodoproep kreeg en 67 migranten aan boord moest nemen op last van het maritieme reddingscentrum in Rome. Vanuit datzelfde centrum kreeg het vervolgens de opdracht de migranten over te dragen aan de Libische kustwacht. Daarop ontstond een dreigende situatie aan boord. “De dertien bemanningsleden voelden zich dusdanig onveilig dat de koers weer werd verlegd. Onze mensen zijn niet opgeleid om de veiligheid van zo’n groep migranten te garanderen. Aan boord zijn onvoldoende wc’s en met 35 graden in de schaduw zijn de omstandigheden voor die mensen vreselijk.” Na twaalf uur ving een schip van de Italiaanse kustwacht de migranten toch op. Schrijnende situaties.

In mijn vakantie ga ik een boek lezen dat heet ‘God is een vluchteling’ (het werd in 2017 verkozen tot beste theologische boek). Jozef, Maria en het kind Jezus waren al vluchtelingen. Het boek gaat niet over de verdwijning maar juist over de terúgkeer in onze dagen van het christendom in Europa. Dat is andere koek dan het, overigens ook indrukwekkende, boek van Geert Mak, ‘Hoe God verdween uit Jorwerd’.

Het boek van David Dessin gaat over de 26 miljoen immigranten die christen zijn en hier zijn aangespoeld. Hun aantal is ruim twee keer zo groot als de 12 miljoen islamitische immigranten. Alle roomse en protestantse kerken lopen leeg, of concurreren zich suf, maar zo’n 1200 migrantenkerken groeien als kool! In Europa bloeit een nieuw christendom. ‘Wie de moeite doet van onder zijn kerktoren te komen zal merken dat het wereldwijde christendom springlevend is’, beweert de schrijver van het boek.

Ik lees nu niet verder, het is voor mij nog geen vakantie, maar laten we bidden voor de vluchtelingen, en misschien ook al danken. Vaarwel!