Voor mijn muze Bent u het die mij een ander soort dromen toestuurt? Andreas Burnier
voorpublicatie webeditie © 2016 Blaise Tolky
I De dreiging een gevoel, de vreemde angst, hartkloppen, in deze nacht kan alles gebeuren. Ik brand een kaars, ontvlamde een lucifer. Rook kringelt weg, laat eigen stilte na. Ook ik ben een mens, mij van mijn geschiedenis bewust. Tot hier kwam ik, tot deze tafel, deze stoel, tot deze gedachten. Ik heb hem een toekomst toegeschreven, mijn woorden bukten zich, de zwarte hemel drukte. Het was precies zo’n nacht, de sterrenwereld spande het netwerk, de verbinding zou totaal zijn….
voorpublicatie webeditie ♦ 6 Hij opent, aarzelt ook, herleest, vraagt welke schrijver bedoelt de schrijver. Lees even hardop zegt zij op droomtoon. Bedoel dus dit zegt hij, hier staat: en om die reden is dat boek zonder schrijver, het bezigt jouw naam, en geloof me, zelfs jouw geschiedenis, maar het handschrift is onleesbaar, het is zo minuscuul dat de schrijver een schrijver moet kennen die in de kleinste letters het verhaal zou kunnen doen, kunnen schrijven, boven- of ondermenselijk, god-…
voorpublicatie webeditie ♦ 5 De reis, een verslag, het beschrijft het veranderen van dezelfde dingen, tekent de verkleuring op gezichten, het verschieten van huid, neemt wit tot rood, maakt het donkerbruin tot de tint van slappe thee. – Jij schetst op dit grote papier, hebt het plein tot je domein. De voorbijganger voor de duur van even pantomime houdt zich gevangen, in momenten van opperste concentratie valt iemand dood in jouw handen. En als amoureus portrettekenaar heb je de eigen…
Zomer 1916 Haar lachen: op deze avond bevrijding van innerlijk samenballende onrust. Het gezicht mooi verlicht, de ogen gericht op een punt ver achter zijn rug, zij ziet het hollen van de oude man op het perron, hij trekt een grimas naar haar, in zijn haast stelt hij haar gerust, wordt het missen, toch niet voor altijd, een nieuwe kans gekregen bij de volgende die voorkomt. Zij ziet hem verdwijnen in het gat van de trap en langzaam wil zij…