Archief van
Maand: november 2017

Ordening

Ordening

beijnum2[Elsbeth Etty, nrc.nl] Wie zich overgeeft aan een illusie loopt risico’s, maar wie zich aan niets of niemand bindt heeft niets, is wat Van Beijnum Stella laat ontdekken.

De ordening – een rijk en uit vele perspectieven verteld verhaal – speelt zich af in het heden, als de avonturen achter de rug zijn en bestaat voornamelijk uit flash-backs. Behalve de ordening van de archieven van een weduwe, gaat het boek uiteraard over de ordening van Stella’s leven, waarmee ze nu kan beginnen. Uit haar hoofd, zonder historische bronnen, maakt ze gevoelige biografische schetsen van de weduwe en haar man, die weliswaar fictioneel, maar daarom niet onwaar zijn.

Van Beijnum heeft met dit boek een gecompliceerde, maar fascinerende roman aan zijn werk toegevoegd. Een pleidooi voor fictie als instrument om de werkelijkheid te doorgronden of, op zijn minst, te ordenen.

‘Het zit allemaal hier’, had de weduwe gezegd, terwijl ze met een magere vinger op haar slaap tikte. En toen had ze naar het brandende papier gekeken. ‘Dat, dat zijn maar woorden.’ Wat had ze bedoeld? Dat herinneringen eerst en vooral picturaal zijn, en daardoor van een andere orde, een andere werkelijkheid dan woorden? Omdat haar levensverhaal het niet had verdragen in een twintigtal schoenendozen weggestopt te worden? Welk verhaal wel, trouwens? Per slot van rekening moest een verhaal verteld worden of gedacht, steeds in beweging blijven, gevoed, terwille van de voortgang moest het prikkels ontvangen, stuwing, zoals haar grammofoon waarvan de draaischijf vaart verloor en ten slotte stilviel (…) en de muziek wegstierf met een laatste brul als van een dier in doodsnood. [Uit: Kees van Beijnum, De ordening]

‘Buitengewoon spannend.’ – Trouw

 

Gevlogen

Gevlogen

Waarom de dominee boekverkoper werd

boekhandel-middelburg
boekhandel Middelburg

[bron: trouw.nl, 28 november] Middelburg. Het stadje is klein, maar de boekhandel is groot. En druk. Het regent ook vandaag, dat trekt altijd extra volk naar binnen. Maar toch: nog geen 50.000 inwoners en dan zo’n zaak, met 40 medewerkers en 50.000 titels, dat is zeldzaam.

Dat vond Jan de Vlieger (56) ook toen hij boekhandel ‘De Drukkerij’ twee jaar geleden, samen met zijn vrouw, binnenliep. “Goh, wat een mooie winkel heeft u”, zeiden ze tegen de vorige eigenaar, boekenpionier Dick Anbeek. Die daarop antwoordde: “Nou, hij staat te koop, dus als jullie interesse hebben…”

De Vlieger, toen nog dominee van de Protestantse Lambertuskerk in Vught, had dat wel, interesse. “Ik kon er drie dagen niet van slapen. Toen zijn we gaan praten en gaan rekenen en hebben we de knoop doorgehakt en ‘De Drukkerij’ overgenomen.”

En zo werd dominee De Vlieger ineens boekverkoper De Vlieger. Of zoals hij zelf zegt: “Vroeger moest ik het met één boek doen, nu staan hier 50.000 titels.”

 

Duizelingwekkend

Duizelingwekkend

rachman3Tom Rachman verpletterde in 2010 de wereld met zijn debuut. Maar liefst 28 landen besloten zijn volgende boek allemaal gelijktijdig uit te brengen. Ook ‘De opkomst en ondergang van grootmachten’ is weergaloos goed. Een knap geconstrueerde, fenomenale leeservaring van literaire klasse. (..)

rachman2Humphrey’s grappige Russisch-Engelse taaltje is in de Nederlandse vertaling schitterend overeind gebleven. Alle personages – zelfs de bijfiguren – spreken zo een eigen taal en worden in slechts enkele zorgvuldig gekozen woorden neergezet. Hun gesprekken zijn levensecht én inhoudelijk boeiend. Eigenlijk blijft alleen de illustere Venn een mysterie. De titel van het boek betreft de wereldeconomieën die in het boek worden doorkruist of besproken, maar misschien nog meer de personages zelf, die groot, machtig en onbereikbaar zijn.

VANCOUVER ,BC -- June 4, 2014 -- Local author Tom Rachman promotes his latest book in Vancouver on June 4, 2014. (Wayne Leidenfrost/PNG) (Story for by Tracy Sherlock) [PNG Merlin Archive]

Een eigentijdse, duizelingwekkende roman vol fascinerende werelden en dito excentriekelingen met als centrale vraag: op wie kun je anders bouwen dan op jezelf? Afscheid nemen na 464 pagina’s intensief turbulent (mee)leven deed zelden méér pijn.

[bron: zin.nl]

 

Hier sta ik

Hier sta ik

moring4
[motto] Er is nog nooit een mens geweest die een korrel aarde heeft bezeten. Jan Arends

COLUMN

Een essay van Marcel Möring, getiteld Een lange weg, over de moeite ‘het vreemde’ en de vreemdeling een volwaardige plaats te geven, gaat o.a. over christendom en jodendom. De tekst is een denkdreun. In Worms trad Luther op (‘hier sta ik, ik kan niet anders’). Heeft hij bij aankomst in de stad eerst stilgestaan bij het oudste joodse kerkhof van Europa? Heeft hij een traan gelaten bij de twee beelden van de kathedraal, bij de trotse ecclesia en de geblinddoekte synagoga? Waarschijnlijk niet. Hij had geen belangstelling voor geschiedenis. Hij schreef zelf geschiedenis. Voor duizenden haalde hij zijn gelijk. En zo herhaalde de geschiedenis zich. De eerste kruistocht op weg naar het heilige land (1096) maakte een tussenstop in Worms. Vrijwel alle joden werden afgeslacht. O, die heilige overtuiging. In 2017, na 500 jaar Reformatie, stuiten we -de geschiedenis ging natuurlijk gewoon door- op paspoppen in een verlaten vitrine. Wellicht in Worms. De koppen zijn gesneld, armen die kunnen omarmen ontbreken en als ontzielde lijven prediken zij anonimiteit. Hier staan we, we kunnen niet anders. En we hebben alleen elkaar, als vreemden.

BT

moring-001
[fragment]

 

Verheijen

Verheijen

verheijen
[klik op stapel voor fragment]
[bron: hebban.nl] Sander is de vader van de tweelingbroers Willem en Maurits. In ‘Ik kan er nét niet bij’ vertelt hij het hartverscheurende verhaal van zijn eerste jaren als vader van deze bijzondere tweeling. De een werd geboren met een zware hersenbeschadiging, de ander heeft autisme.

Hij vertelt openhartig over zijn persoonlijke ontdekkingstocht naar het vaderschap, over de tegenslagen die het gezin treffen, maar ook over de blijdschap als een van de jongens een mijlpaal bereikt, over hoe ze knokken en relativeren en bovenal hoop houden.