Zelfs vandaag de dag bestaan nog niet alle denkbare gevoelens. Er zijn nog steeds gevoelens die onze vermogens en onze verbeelding te boven gaan. Af en toe, wanneer er een muziekstuk ontstaat dat nog door niemand is geschreven of een schilderij dat nog door niemand is geschilderd of wanneer zich iets anders voordoet dat onmogelijk te voorspellen, te peilen of nog te beschrijven is, doet een nieuw gevoel zijn intrede in de wereld. En dan, voor de miljoenste keer in de geschiedenis van het gevoel, zwelt het hart en laat het het nieuwe gevoel op zich inwerken.

[Marja Pruis, groene.nl] De geschiedenis van de liefde is ook een roman over schrijverschap: over rivaliteit, over oorspronkelijkheid versus middelmaat, en over de ongewisse toekomst van een boek dat net zo makkelijk in de versnipperaar kan belanden als tot leven gewekt kan worden in de juiste lezershanden. In Krauss’ verbeelding staat zo’n boek eerst een tijdje stof te vangen op de planken van een boekhandel, ingeklemd tussen een lijvige biografie van een tweederangs actrice en een ooit succesvolle roman van een inmiddels vergeten schrijver. Daarna ligt het te verschimmelen in een vochtig magazijn, waarna het samen met een zootje lotgenoten per doos wordt verzonden naar een klein tweedehands zaakje, toevallig niet ver van het huis van de schrijver Jorge Louis Borges. Niet dat Borges dat boekwinkeltje nog gaat bezoeken; hij is immers blind en heeft voor zijn leven genoeg gelezen. Wie het boek wél ter hand neemt, is de eigenares van de winkel die alle boeken die ze goedkoop heeft opgekocht zorgvuldig uitpakt. Geïntrigeerd door de titel leest ze het eerste hoofdstuk en alras leest ze het boek helemaal uit. Een beetje weemoedig dat ze er afstand van moet doen, legt ze het in de etalage, waaruit het na enige tijd wordt op gepakt door een rugzaktoerist, wiens leven na het lezen van dit boek nooit meer hetzelfde zal zijn.