Sinterklaastip!

Sinterklaastip!

 

Sylvia Hubers, de Nederlandse koningin van het Zeer Kort Proza, zoekt in haar nieuwe bundel opnieuw de grenzen van poëzie en proza op, en keert ze ondersteboven. In deze poëtische verhalen ontdek je zowel de magie als de onttovering van het leven. De dichteres vertelt over de paradoxale angst voor een leven vol mogelijkheden, een nijpend schuldgevoel over het najagen van het leven dat je verlangt, en de verwarrende intimiteit wanneer ze een gekookt ei deelt met een vreemde. De prozagedichten variëren van geestige, originele overpeinzingen tot soms welhaast surrealistische belevenissen en nemen de lezer mee op een boeiende reis door een hoofd waarin heel veel gebeurt. De haast notitieachtige stijl van een gedeelte van de gedichten maakt dat ze een prettige illusie van vluchtigheid hebben, terwijl ze ook op slinkse wijze nieuwe gedachten en ideeën in het hoofd van de lezer planten. Dankzij Hubers bezie je het leven voorgoed met nieuwe verwondering.

[bij voorbeeld] HOE ZAT HET OOK WEER

Hoe zat het ook weer met de liefde? Ik hou van jou, jij houdt van mij en dan openen we samen een rekening op de bank, we krijgen negen kinderen, waarvan we er na calculatie drie houden, we kopen een huis etcetera en rekenenderhand wordt het leven steeds duurder. Dus als jij en ik elkaar nu in de ogen kijken, moeten we daarvoor later een hoge rekening betalen, wat denk je, is dat die ene blik, dat weerzien van twee weerloze zielen vanuit de oerchaos geslingerd in het geordende leven waard?

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *