Opstaan

Opstaan

[fragment] Wat ik doe is opstaan en op mijn blote voeten, zonder licht te maken, de trap aflopen. De bastaardherder Anatole hoort mij aankomen en weet hoe laat het is. Als ik de keuken binnenkom en daar het licht aandoe, staat het dier zich met stijve poten uit te rekken. Ik pak het meel, de eieren, de handmixer, de grote en de kleine kom en begin zonder aarzeling. Nooit hoef ik na te denken over wat ik ga maken. moor3Ik weet het gewoon. Hernhuttertjes. Appelcake. Bretonse hamtaart.
Ik mag mijn man wel dankbaar zijn dat hij de oven indertijd op gezichtshoogte heeft geïnstalleerd. Mijn gezichtshoogte. Zoals hij ook, uit hoffelijkheid, het aanrecht op mijn lichaamslengte heeft afgestemd en niet op de zijne die, zoals ik door omstandigheden weet, één meter vierentachtig was.
Wanneer ik na verloop van tijd de taartvorm of de bakplaat in de voorverwarmde oven heb geschoven, stel ik de keukenwekker in. Dit is absoluut noodzakelijk. Want in de donkere woonkamer waarheen ik mij nu in gezelschap van Anatole begeef, verlies ik elk gevoel voor temperatuur, geur en de voor een goudblonde korst verlangde baktijd. Ik hoor de smak waarmee de hond zich in een hoek laat vallen en begin te lopen.

“De Moor op haar best. En dat wil wat zeggen bij de misschien wel belangrijkste schrijfster in ons taalgebied.” — De Limburger

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *