[persbericht] Zijn meeste werken schreef Søren Kierkegaard onder pseudoniemen, die elk een bepaalde visie weergeven, waarmee de lezer zelf zich mag confronteren.

Kierkegaard slaat zijn lezer hoog aan. Hij roept een schrijver in het leven, Constantin Constantius, die een boekje schrijft over een alledaags begrip: herhaling. Heel gewoon, maar tegelijk van verstrekkende betekenis. Vervolgens gaat Kierkegaard ervan uit dat zijn lezer aan het boek zelf genoeg heeft om op een speelse wijze zicht te krijgen op herhaling in het leven.

‘Er bestaat maar één pregnante herhaling en dat is de herhaling van de eigen individualiteit in een nieuwe potentie.’

De herhaling verschijnt in een sprankelend nieuwe vertaling. In de leesgids wordt grondig ingegaan op Kierkegaards pseudonimiteit. Ook is in dit boekje voor het eerst een integrale vertaling opgenomen van Constantin Constantius’ uitgebreide reactie op een recensie die kort na de publicatie van De herhaling was verschenen. In dit stuk biedt Kierkegaard nadere uitleg aan de lezer die zijn spel met het boek misschien nog niet zo goed begrepen heeft.

‘Alleen degene die weet te zwijgen ontdekt een alfabet dat net zoveel letters heeft als het gewone.’