3 gedachten over “Nagekomen flessenpost

  1. Met mijn oor op golvende tiktoetsen vernam ik, drenkeling, muzische zangen. Ik sleepte mij aan boord van de toegeworpen klanken. Met zeewier tussen de lippen keek ik op. Hallo luidde de echo uit een groot donker ruim. Het klonk als een vraag. De o iets uitgebogen en langtonig. Ik beet erin. ‘t Smolt binnensmonds. Voor ik slikken zou was er proeven, herstel van smaakpupillen, zo uitvergroot als niet eerder voor mogelijk gehouden in mijn barre omstandigheden, kust- of strandloos immers. Geworpen in de letteroceaan waar zinledigheid het zinvolle bestaan aantikt, tik, tik, tik, per golf genomen, onder-oppervlakte-deining, moet ik ook ademhalen is mij gezegd. Het werd snakken en nu binnenboords snikken. Opgehaald en opgelucht staar ik naar de einder van een dichtsel, geen horizon is veelbelovender, of veelbelovender zou een korter woord moeten zijn. Zoiets als hallo of hello maar dan niet uit mijn mond geboren. Ik heb het liever gladgestreken, hee of hey. Op Fais-klank, you know? Ha het was geen echo dus, het was samenklank, perfecte samenklank, gelijkelijke tijdigheid en die eeuwig. Snakken weer. Ademnood. En toen was het er. Het dichtsel. Precisie zo.

Laat een antwoord achter aan Blaise

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *