Mulisch’ schrijflaboratorium

Mulisch’ schrijflaboratorium

ammerlaan2[groene.nl] ‘De meest autobiografische schrijver’ zou Mulisch zijn, niet zozeer in de letterlijke, anekdotische zin, maar omdat al zijn mythische werk is terug te leiden tot de grondstof uit zijn eigen leven: jonge joodse moeder die hem op zijn jonge leeftijd verliet, foute Oostenrijkse vader (‘ik bén de Tweede Wereldoorlog’).

ammerlaan4
Alice Schwarz, zijn moeder

(..) Elke pagina van deze reis door Mulisch’ kamer getuigt van een niet te missen toewijding, warmte, zorgvuldigheid. Tegelijkertijd besloop mij bij dit boek de gedachte: zou dit niet eens de laatste keer kunnen zijn dat een schrijver zo’n monumentale en museale bewondering ten deel valt? Van wie zouden we zo’n type boek nog meer willen zien? Hooguit van A.F.Th. van der Heijden, die ook over zo’n schrijflaboratorium beschikt van legendarische proportie.

(..) Bijna drie jaar lang heeft Ammerlaan ‘ongelimiteerd’ kunnen ronddolen in dat legendarische scriptorium aan de Amsterdamse Leidsekade: de ultieme droom van elke literatuurliefhebber. En met dit boek schenkt hij ons iets wat het dichtst bij de verwezenlijking van die droom in de buurt komt. Ook door de uitstekende fotografie en vormgeving kun je de sfeer bijna tastbaar voelen. De schemerlampen, de absolute rust die de mathematisch geordende ruimtes ademen. Je kunt je zelfs de temperatuur voorstellen, en de geur in de vertrekken. Ammerlaan trekt laden open en toont ons handschriften, documenten, alsof we ze zelf vasthouden.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *