In handen van verhalenvertellers

In handen van verhalenvertellers

[review] ‘Kamers antikamers’ is een duizelingwekkende, meerdimensionale, gedurfde roman. Zeker voor lezers die van een poëtisch-filosofisch kunstwerk houden en die een uitdaging aan durven te gaan. Niña Weijers raakt aan wat niet aan te raken valt, maar daar moet je wel voor openstaan. Als dat gebeurt, kun je weken mijmeren over jouw relatie tussen taal en werkelijkheid, over het stollen van herinneringen, over de fundamentele onbetrouwbaarheid van het geheugen, over het fictieve van gedachten en over het scheppen van je eigen verhaal. Weijers biedt ons ‘allemaal delen van een geheel dat ontbreekt’, zoals de Vlaamse dichter Dirk van Bastelaere het uitdrukt.

Alles vindt simultaan plaats én tegelijk wordt de aandacht gevestigd op wat er niet gebeurt. In de roman heet dit parataxis en wordt het principe door een personage geduid.

“Aan het begin van de Middeleeuwen ontstond er een wonderlijke literaire vorm waarbij oude epische verhalen van stamoudsten in handen kwamen van verhalenvertellers. De vertrouwde, heroïsche verhalen werden door hen gefragmenteerd en vervormd. In plaats van de tamelijk rechtlijnige verhalen die het waren geweest, ontstonden er nu elkaar aanvullende, vaak ook elkaar tegensprekende meervoudige perspectieven. Steeds sprongen ze weer terug in de tijd, en zijwaarts door de ruimte, in eindeloos uitstel van zoiets als een ontknoping. Het werd onmogelijk om het verhaal verder te vertellen zonder terug te keren naar het verleden, dat de toekomst voorspelde maar die tegelijkertijd tegenhield.”

weijers4

[vlogboek] Onlangs verscheen de nieuwe roman van Niña Weijers, Kamers antikamers, en dat boek gaat een opvallende verbinding aan met Dennie is een star van Maartje Wortel. De schrijfsters voeren elkaar op als personage, maar ook inhoudelijke elementen en gesprekken komen terug.

Is dit nu simpelweg het resultaat van de vriendschap tussen deze twee schrijfsters en dat ze er beiden voor kiezen om die vriendschap om te zetten en voort te zetten in de literatuur, of is er sprake van een beginnend Weijers-Worteluniversum?

[Een] literair universum: katten en honden, intertekstualiteit, een literaire uitwisseltruc, een postmoderne constructie, plagiaat en het avontuur van taal.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *