Hier sta ik

Hier sta ik

moring4
[motto] Er is nog nooit een mens geweest die een korrel aarde heeft bezeten. Jan Arends

COLUMN

Een essay van Marcel Möring, getiteld Een lange weg, over de moeite ‘het vreemde’ en de vreemdeling een volwaardige plaats te geven, gaat o.a. over christendom en jodendom. De tekst is een denkdreun. In Worms trad Luther op (‘hier sta ik, ik kan niet anders’). Heeft hij bij aankomst in de stad eerst stilgestaan bij het oudste joodse kerkhof van Europa? Heeft hij een traan gelaten bij de twee beelden van de kathedraal, bij de trotse ecclesia en de geblinddoekte synagoga? Waarschijnlijk niet. Hij had geen belangstelling voor geschiedenis. Hij schreef zelf geschiedenis. Voor duizenden haalde hij zijn gelijk. En zo herhaalde de geschiedenis zich. De eerste kruistocht op weg naar het heilige land (1096) maakte een tussenstop in Worms. Vrijwel alle joden werden afgeslacht. O, die heilige overtuiging. In 2017, na 500 jaar Reformatie, stuiten we -de geschiedenis ging natuurlijk gewoon door- op paspoppen in een verlaten vitrine. Wellicht in Worms. De koppen zijn gesneld, armen die kunnen omarmen ontbreken en als ontzielde lijven prediken zij anonimiteit. Hier staan we, we kunnen niet anders. En we hebben alleen elkaar, als vreemden.

BT

moring-001
[fragment]

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *