“De roman Afscheidswals [uit 1970] is mij in zekere zin het dierbaarst. Het is het enige boek dat maar vijf delen telt. Hij berust op een totaal ander formeel archetype dan mijn overige romans (die altijd zeven delen tellen). Hij is volstrekt homogeen, bevat geen uitweidingen, is uit één blok gecomponeerd, in één tempo verteld, heel theatraal, gestileerd, gebaseerd op de vorm van de vaudeville. Opgebouwd als het ‘Symposion’ van Plato. Een vaudeville in vijf bedrijven.”

“In Afscheidswals wordt de vraag gesteld: verdient de mens het wel op deze aarde te leven, moeten we de planeet niet ‘uit de klauwen van de mens bevrijden’? Het is altijd al mijn ambitie geweest de extreme ernst van de vraagstelling te verbinden met de extreme frivole vorm. En dat is niet alleen maar een artistieke ambitie. In het begin was de grote Europese roman vermaak en alle ware romanciers hebben daar heimwee naar! Vermaak sluit ernst absoluut niet uit.”

“Kafka is zijn eerste ‘sur-reële’ wereld (zijn eerste ‘versmelting van droom en werkelijkheid’) binnengestapt via de herberg, door de deur van de vaudeville.”

Uit: Milan Kundera, Over de romankunst – verzamelde essays