Otten beschrijft Wiman’s boek als de pensées van onze tijd, een door en door theologisch boek zonder een spoor theologentaal. Het boek leert je volgens Otten poëzie lezen, door je te doen beseffen dat ook poëzie afdaalt naar de bron van geloof, dat een verlangen is, opgeweld uit vertwijfeling.

Marjoleine de Vos interviewt Wiman. Ook Stevo Akkerman doet mee aan het gesprek.

Christian Wiman is een Amerikaanse dichter. Hij was jarenlang hoofdredacteur van het blad Poetry.  Zijn boek Mijn heldere afgrond is niet alleen relevant voor gelovigen, maar voor iedereen die bezig is met een ‘brandende zoektocht’. Wiman vraagt de lezer hoe we dit ‘brandende verlangen’ moeten beantwoorden. Wat betekent het voor ons als we de ‘aanhoudende, hardnekkige geest’, die sommigen van ons God noemen, erkennen?