[review] Diamanten, ze groeien in de diepten van de aarde waar het licht niet bijkomt, maar zijn bijna verblindender dan de zon. Een zo’n diamant is de ‘Zee der Vlammen’, een blauwe diamant met een rode gloed in het midden. De diamant is het onderwerp van legendes, waarvan de belangrijkste is dat de bezitter ervan niet zal sterven. Die zoektocht naar onsterfelijkheid is de drijvende kracht achter het verhaal dat Anthony Doerr in zijn roman op hartstochtelijke wijze vertelt.

Anthony Doerr creëert een fantasierijke wereld vol mythische verhalen, fabels en avonturen, waarbij de thema’s ‘licht’ en ‘radiogolven’ een grote rol spelen. Het licht bijvoorbeeld dat je voor je ziet als je je ogen dicht hebt – of wanneer je niet kunt zien. ‘Open je ogen en zie zoveel je kunt voordat ze voor altijd sluiten,’ zegt een innerlijke stem tegen Werner. En zoals de radio vertelt over een wondere wereld die Werner niet kan zien vanuit het duistere Duitsland, hoort Marie-Laure over een wereld – en leeft ze in een wereld – die ze niet kan zien vanwege haar blindheid. Met dank aan haar verbeeldingskracht ziet ze echter minstens zoveel als de mensen om haar heen.

Anthony Doerr heeft aardig wat pagina’s nodig om zijn verhaal te vertellen (hij schreef tien jaar lang aan deze roman), maar uiteindelijk is geen zin overbodig. Als je het licht niet kunt zien is een bijzonder en overtuigend verhaal dat je laat zien dat zelfs in de donkerste tijden mensen in staat zijn hun eigen belangen minder zwaar te laten wegen dan die van een ander. Elk hoofdstuk is als het ware een steentje van een knap en gedetailleerd vormgegeven huis, of om het anders te zeggen, elk hoofdstuk is een radiogolf van een uiterst meeslepend hoorspel waarin alles perfect op zijn plek valt.

[bron: Martijn Joosse, mustreads.nl]