p. 417-418: “[Lispector] vertaalde Brandende kaarsen, de in het Jiddisj geschreven memoires van Bella Chagall, de eerste vrouw van Marc Chagall. Waarschijnlijk vertaalde ze dit boek uit het Engels of Frans, maar het verhaal over de kindertijd van Bella Chagall in Vitebsk, tegenwoordig gelegen in Wit-Rusland, moet wel herinneringen hebben opgeroepen aan de verhalen die ze van familieleden had gehoord over haar eigen verleden.”

Lispector sprak met haar ouders Jiddisj.

[review] De Braziliaanse schrijfster Clarice Lispector (1920-1977) wordt in Mosers biografie op vele manieren getypeerd. Een kleine selectie: bijzonder intelligent, een mystiek genie, sensitief, gecompliceerd, vreemd, mysterieus, raadselachtig, ondefinieerbaar. In de inleiding tot zijn biografie schrijft Moser dat haar raadselachtigheid iedereen die haar ontmoette fascineerde en verontrustte. Zij werd gezien als een mythische figuur, ‘de sfinx van Rio de Janeiro.’ Een van de minst vleiende etiketten die zij kreeg, is ‘monstre sacré’ – iemand die door genialiteit vermengd met excentriciteit toch buiten de samenleving staat. Lispector wordt tegenwoordig vergeleken met Borges, Kafka en Nabokov.

Schrijfster Maartje Wortel:

‘Ik heb nog nooit van mijn leven zoiets bijzonders gelezen en me zo verbonden gevoeld met een schrijver. Soms lees je iets en voel je hoeveel kracht er buiten de woorden ligt. Dat is bij Lispector het geval.’

Marc Chagall over Brandende kaarsen: “De woorden, de zinnen lijken op de adem van de kleuren op mijn linnen.”