[bron: literaircafehelmond.nl] “Kinderen van het ruige land” is voor Auke Hulst aanknopingspunt voor het beschrijven van zijn vroegere gezinssituatie. “Een flierefluitende moeder”, die altijd weg was, die alles kocht zonder te betalen (“Zonde van het geld”) en alles bij elkaar loog. Vader: explosief, en “larger than life”, typisch de journalist van de jaren zeventig (..). Alles mocht je als kind, alles kon, een “Pipi Langkous-huis”. Maar de regelloze opvoeding maakte je tegelijkertijd naar de buitenwereld toe onzeker. Hulst durfde bijvoorbeeld jarenlang op school geen spreekbeurt te houden. Hij vroeg vooraf voor hem maar een 1 te noteren. De latere dichter des Vaderlands, Driek van Wissen, ontdekte als leraar Nederlands via zijn opstellen zijn literair talent.

Lezen verruimt Thuis vluchtte hij weg in boeken, vooral sciencefiction, later worden Vonnegut met “Slaughterhouse five” en Fitzgerald met “The great Gatsby” zijn voorbeelden. Hij heeft altijd veel gelezen. “Lezen is verruimend.” We zitten anders “opgesloten” in onze eigen wereld. Een boek biedt de mogelijkheid om “andere levens te leven”, niet alleen die van de personages, maar ook dat van de schrijver. Studies maakte hij niet af. Met bluf over de hoogte van IQ weet hij een baan als journalist te krijgen bij “Vrij Nederland”.

Schrijven en muziek Hij wil per se schrijver worden. Maar zijn eerste boek duurt tien jaar, nadat hij tientallen eerste hoofdstukken had weggegooid. Hij had ook afstand en emotionele rijpheid nodig. Schrijven is voor Auke Hulst “nadenken met je handen”. “Gedachten zijn vluchtig”, als je ze opschrijft , “stol je ze als het ware” en zijn ze een tastbare aanzet tot verder denken. Schrijven is voor hem het leven en zichzelf onderzoeken op papier. Woorden vinden “voor voorheen woordloze dingen”. Maar hij houdt ook van muziek. Soms is het moeilijk kiezen. Met ontroering leest hij voor uit “En ik herinner me Titus Broederland”: “Muziek is tegelijk van deze wereld en er ver boven verheven, zonder lichaam maar in staat het lichaam te doordesemen, zonder gewicht maar in staat het gewicht van het gemoed te beïnvloeden. Muziek is onaanraakbaar en raakt ons aan.”